แม่บอกผมว่า … อายุยังน้อยอย่าพึ่งใช้ชีวิตแบบ Slow life เลยลูก!!! ช่วงนี้ผมมักได้ยินคำว่า การใช้ชีวิตแบบ Slow life บ่อยๆ … การใช้ชีวิตแบบ Slow life ถ้าให้ผมเดาก็น่าจะหมายถึง ใช้ชีวิตอย่างเนิบช้า ค่อยๆเสพสุขกับชีวิตโดยที่ไม่มีเวลามาเป็นตัวเร่งเร้า … ชีวิตลักษณะนี้น่าจะเป็นเป้าหมายของใครหลายๆคน … วันนี้ผมขอเล่าสู่กันฟังถึงมุมมองที่ผมและครอบครัวผมมีต่อประเด็นนี้ … ปีนี้ผมอายุอานามก็ไม่มากไม่น้อยอยู่ที่ 30 ปีบริบูรณ์ … ผมเกิดมาจากครอบครัวข้าราชการ แต่ก่อนแม่ผมเป็นพยาบาล พ่อเป็นผมตำรวจชั้นประทวน ปัจจุบันพวกท่านเกษียณแล้ว…

วันนี้ฟ้าครึ้ม มีฝนกระหน่ำลงมาไม่หยุด ก็คงเป็นผลมาจากข่าวที่กรมอุตุฯเขาประกาศว่าเป็นผลมาจากพายุดูร้อน … ไอ้บรรยากาศแบบนี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวเก่าๆเรื่องหนึ่ง ที่ชวนขนหัวลุกผมมากที่สุดในชีวิต …   เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน ในสมัยที่ผมยังเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1   ในยุคสมัยนั้นนักศึกษาชั้นปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยผมนั้นจะได้รับสิทธิพิเศษที่จะอยู่หอพักในมหาวิยาลัย เหตุผลหนึ่งคงเป็นเพราะเพื่อให้ใกล้และสะดวกแก่การทำกิจกรรมน้องใหม่ที่มีค่อนข้างหลากหลายในสมัยนั้น   ผมจำได้ดี วันนั้นผมมีกิจกรรมเชียร์ในช่วงค่ำที่คณะ จบกิจกรรมก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มกว่า จบกิจกรรมเสร็จก็ต้องเดินจากตามรุ่นพี่ที่นำเดินจากคณะกลับเพื่อหอพักที่ห่างออกไป ผมเดาว่าคงด้วยความที่กลัวนักศึกษาเด็กน้อยปีหนึ่งเป็นอันตรายและอยากให้เกิดความปรองดองจึงมีกิจกรรมรุ่นพี่เดินนำรุ่นน้องกลับหอ แต่วันนี้เหมือนฟ้าฝนจะไม่เป็นใจ มีเสียงคำรามฟ้าแลบแปรบปราบเป็นระยะๆ แต่ฝนยังไม่ตกลงมาแต่ก็ดูท่าจะไม่นาน ตลอดทางขบวนของเราผมรีบจ้ำเต็มที่   ถึงแม้ขบวนนักเดินของเราจะรีบจ้ำเพียงไรก็ไม่ทันฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก ขบวนของเราหลบฝนอยู่แถวโรงอาหารชาย เพื่อรอให้ฝนซาก่อน ถึงแม้จากจุดนี้ไปถึงหอผมจะเพียงแค่ไม่กี่ร้อยเมตรแต่ถ้าฝนเทลงมาขนาดนี้ หนังสือตำราเรียนที่อยู่ในเป้สะพายหลังคงเปียกยุ่ยแน่ๆ…

  ผมเชื่อว่าหลายๆท่านคงมีแนวคิดอยากจะมีร้านค้ามีกิจการเป็นของตนเอง และ ผมก็เชื่อว่า “ร้านเครื่องเขียน” น่าจะเป็นหนึ่งในกิจการที่หลายๆท่านอยากจะมี ดังนั้นในบทนี้ผมขอแชร์ประสบการณ์การเปิดร้านเครื่องเขียนของผมครับ …   เรื่องนี้น่าจะยาวสักนิดนะครับ อยากเท้าความ บอกเล่าถึงความเป็นมาด้วย ดั้งนั้นงานเขียนบทนี้เลยออกแนว “เล่าสู่กันฟัง” เพราะ ก่อนหน้าที่ผมจะเปิดร้านเครื่องเขียนผมเปิดร้านขายของขวัญมาก่อนครั้ง ของขวัญบ่อยครั้งที่ผมเห็นถูกจับมาใส่ไว้ในร้านเครื่องเขียนจึงน่าจะเป็นการดีกว่าถ้าผมจะขอเล่ารวมเรื่องของร้านขายของขวัญด้วยเพื่อความครอบคลุมของเนื้อหา   ย้อนกลับหลายปีก่อนพรมลิขิตได้บันดาลชักพาให้ผมได้มาพบกับสาวสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่ง ผมตกหลุมเธอและเรียนรู้กันอยู่พักใหญ่ๆ และในท้ายที่สุดผมกับเธอคนนั้นตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตคู่กัน และ เหตุการณ์เริ่มต้นขึ้น … ย้อนกลับไปเมื่อราว 4 ปี ก่อน ผมเจอคนประกาศ “เซ้งกิจการ”…

คุณเคยต้องไปโอนที่ดิน หรือติดต่อเรื่องเอกสารกับกรมที่ดินบ้างหรือเปล่า? บางทีต้องลางานไปตั้งแต่เช้า ต้องไปเบียดและนั่งลุ้นว่าเมื่อไหร่ถึงจะถึงคิวเราเสียที หลาย ๆ คนแออัดเบียดเสียดอยู่ในกรมที่ดิน บางทีคนล้นออกมานั่งตามบันได มารู้จักเทคนิคดูคิวง่าย ๆ ผ่านเว็บกับกรมที่ดินกันเถอะ วันนี้ผมอยากจะแชร์ประสบการณ์วิธีไม่ต้องไปนั่งรอคิวเมื่อคุณไปทำธุรกรรมที่กรมที่ดินกัน มันเกิดขึ้นเพราะความอยากรู้อยากเห็นของผมนั่นเอง อุปกรณ์ที่สำคัญ – สมาร์ทโฟนที่ต่ออินเทอร์เน็ตได้ – โปรแกรม LINE 1. ก่อนอื่นต้องยื่นเอกสารที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ก่อน เพื่อรับบัตรคิวจะได้รู้ว่าคิวของเรานั้นลำดับที่เท่าไหร่ 2. ได้ใบคิวมาให้เข้าโปรแกรม LINE 3. มองหาเมนู Add Friends จากนั้นมองหา…

เนื่องในเทศกาลวาเลนไทน์ผมจึงอยากแชร์ทัศนะเกี่ยวกับความรักของผมดังนี้ เมื่ออายุของผมเริ่มมากขึ้นตามจำนวนเส้นผมที่ทยอยเปลี่ยนสี ผมก็มานั่งตรึกดูว่ามุมมองความรักแบบหนุ่มสาวของผมได้เปลี่ยนแปลงไปมาก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมคิดเช่นนี้ทุก ๆ ครั้งที่มีเทศกาลแห่งความรัก อยากเล่าประสบการณ์ให้ฟัง ผมมีความรักต่างเพศครั้งแรกในสมัยอนุบาล อ่านไม่ผิดดอกคับ สมัยอนุบาล ผมคิดว่าตอนนั้นอาจจะไม่เรียกว่ารักสักทีเดียว น่าจะเป็นความชอบหรือปลื้มมากกว่า โดยครั้งหนึ่งผมแอบย่องไปหอมแก้มเพื่อนเด็กหญิงที่ถักเปีย ผมปฎิบัติการขณะนอนกลางวันตามประสาเด็ก ๆ ทำให้เธอตื่นมาร้องไห้โฮ ฟ้องครูเป็นการใหญ่ ผมจึงโดนทำโทษตามระเบียบ เวลาผ่านเลยเข้าสู่วัยฉกรรจ์ ผมสังเกตว่าบางคนที่มีความรักมักจะลงท้ายด้วยความทุกข์ เสียน้ำตาบ้าง ฟูมฟาย ล่องลอย และอีกหลายคนที่ทุ่มเทให้แก่ความรักแบบหนุ่มสาวมากเกินไปจนลืม  “รักตัวเอง” ถึงขั้นทำร้ายตัวเองจนถึงแก่ชีวิตก็มี ความรัก มีหลากนิยาม แต่สำหรับผมนั้น…

เจ๊งตั้งแต่อยู่บนแผ่นกระดาษ … พอทำจริงเกรงว่าจะรอดยากส์   ผมเชื่อว่าเพื่อนๆหลายๆท่านที่ได้อ่านบทความผมมาบ้างอาจจะสงสัยว่า … “นายมาม่ากับปลากระป๋อง” แกไม่ทำอพาร์ทเม้นท์แล้วหรือ? เพราะ มีอยู่พักใหญ่ๆที่ชอบลงรูปอพาร์ทเม้นท์บ่อยๆและบอกว่าจะทำ!!! บทนี้ผมเลยขออนุญาตมาอัพเดทข่าวสารสักนิดครับ   ผมบอกเลยว่า ผมอยากทำมากครับ แต่มันไปไม่ไหวจริงๆ เพราะ มันเจ๊ง มันไปไม่รอดตั้งแต่อยู่บนแผ่นกระดาษแล้วครับ!!! … ลองปรับแผน หมุนไปหมุนมาหลายเดือน แต่ก็ยังเสี่ยงเกินไปที่จะลงทุน!!!   ทำไมผมถึงตัดสินใจพับโครงการนี้?   แบบอพาร์ทเม้นท์ 3 ชั้น 17 ห้อง…

เมื่อวานผมไปทำธุรกรรมที่กรมที่ดินครับ มีเรื่องราวที่น่าขบคิดอยากเล่าสู่กันฟัง …   ในขณะที่ผมนั่งรอคิวอยู่ ผมสังเกตเห็นคนกลุ่มหนึ่ง 4-5 คน (ถ้าให้ผมเดาคาดว่าคนกลุ่มนั้นประกอบด้วยเจ้าหน้าที่ธนาคาร ลูกค้า และ เจ้าหน้าที่จากโครงการหมู่บ้าน) กำลังถกเถียงกันเรื่อง “การโอนซื้อขายบ้าน” เพราะโอนไม่ได้ธนาคารไม่รับจำนอง!!!   พักใหญ่ๆผ่านไป … ก็มีแม่ลูกคู่หนึ่งหอบเดินทางมาพร้อมกับหอบเอาเอกสารมาปึกใหญ่ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด …  แล้วก็เดินเข้าไปที่คนกลุ่มนั้น … แม่ลูกคู่นี้ต้องเป็นระดับเจ้าของโครงการแน่นอน เพราะ เขาเดินทางมาด้วยรถเบ๊นซ์สปอร์ตคันงามและความภูมิฐานที่เปล่งออกมาจากการแต่งกาย … แม่ลูกและคนอื่นพากันเดินเข้าไปพบกับหัวหน้าที่ที่ดินในห้อง… หลังจากคุยกันอยู่พักหนึ่งก็เดินออกมานั่งรอบริเวณใกล้ๆผม ……

ประมูลบ้านจากกรมบังคับคดี … ราคาถูกจริงหรือ???   ผมมีประสบการณ์ในการประมูลบ้านจากกรมบังคับคดีมาบ้าง จากประสบการณ์ที่มี ผมคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นอยู่บ้าง จึงถ่ายทอดประสบการณ์เหล่านี้ผ่านงานเขียนไว้หลายบท หลายตอน ในหนังสือของผมเองก็ดี หรือทั้งจากกระทู้บทความต่างๆก็ดี จากบทความเหล่านั้น ทำให้ผมได้การแลกเปลี่ยนข้อมูลจากเพื่อนๆสมาชิกทางอีเมลล์ก็ดี หลังไมค์ก็ดี ว่าช่วงหลังๆนี้ “ราคาบ้านที่ประมูลอยู่ในกรมบังคับคดีนั้นมีราคาที่สูงเกินกว่าจะลงทุนได้”   นี่จึงเป็นที่มาของบทนี้ครับ … ประมูลบ้านจากกรมบังคับคดี … ราคาถูกจริงหรือ???   เพื่อให้เห็นภาพผมขอยกตัวอย่างกรณีล่าสุดที่ผมเข้าร่วมประมูลมานะครับ ว่าในหลายๆกรณี การประมูลบ้านจากกรมบังคับคดี ก็ไม่ดีราคาถูกเสมอไป …. บ้านหลังนี้เป็นบ้านทาว์นเฮ้าส์หลังริม ขนาดเนื้อที่…

เอ่อออ … ท่าจะอาการหนักนะเธอเนี่ย!!!   *** คำเตือน ในบทนี้มีการ สปอยเนื้อหาของซีรี่ย์บางเรื่อง***   ปีนี้ผมก็อายุอานามก็ไม่มากไม่น้อยอยู่ที่ 30 ปีบริบูรณ์ … เมื่อหลายปีก่อนผมรู้ได้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้โดยเริ่มจากคำว่าเพื่อนและพัฒนาความสัมพันธ์จากเพื่อนกลายมาเป็นแฟน จากแฟนก้าวไปอีกขั้นจนกลายเป็นภรรยา และจากภรรยากลายเป็นคุณแม่ของลูกผมในท้ายที่สุด   ภรรยาผมเธอเป็น “แควนคลับซีรี่ย์เกาหลีตัวยง” เพราะเธอชอบดูซีรี่ย์เกาหลีมาก ดูมาหลายเรื่องตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา … เรื่องไหนพระเอกหล่อนี่ยิ่งชอบมาก เรื่องนั้นจะติดเป็นพิเศษ ดูไปก็ชื่นชมไปว่าพระเอกว่าหล่ออย่างนู้นอย่างนี้ ปากอวบอิ่มน่าจูบ บลา บลา บลา…

  บทความนี้ผมขอเล่าถึงหลักแนวความคิดในการลงทุนในอสังหาฯที่ผมใช้พิจารณาทรัพย์นั้นก่อนการลงทุนของผมเสนอๆ … ซึ่งในบทนี้น่าจะเป็นประโยชน์ต่อท่านที่กำลังสนใจลงทุนบ้าง …   ทำเล – ราคา – คุณภาพ … 3 ปัจจัยสำคัญในการลงทุนอสังหาฯ   หลักแนวความคิดในการลงทุนอสังหาริมทรัพย์นี้ ผมพบเจอมาจากหนังสือของ อ.อนุชา กุลวิสุทธิ์ ซึ่งถ่ายทอดไว้ในหนังสือของท่าน แนวคิดนี้มีดังนี้ … ในการลงทุนอสังหารริมทรัพย์นั้นจะต้องมีปัจจัยสำคัญเข้ามาเกี่ยวข้องหลัก 3 ตัว ดังนี้ ทำเล ราคา และ คุณภาพ…